Poslednjih nekoliko godina naučnici su shvatili da se DNK može koristiti za izgradnju različitih nanostruktura i nanomašina. Tako su u novom istraživanju Univerziteta u Montrealu koristili DNK da naprave najmanju antenu na svijetu, te su stvorili nanoantenu za praćenje strukturne promjene proteina tokom vremena.
Riječ je o fluorescentnoj nanoanteni jednostavne izgradnje. Inspiracija je bila “Lego-like”, odnosno što prostijji dizajn.
Poput dvosmjernog radija koji prima i emituje radio talase, ova antena prima svjetlost jedne boje ili talasne dužine i u zavisnosti od kretanja proteina koje osjeti prenosi svjetlost nazad u drugoj boji, koju otkrivamo.
Glavna inovacija ovih nanoantena je da se prijemni dio antene takođe koristi da primijeti molekularnu površinu proteina koji se proučava putem molekularne interakcije. U cilju poboljšanja funkcije nanoantene se mogu sintetizovati različitim dužinama i fleksibilnostima.
Student doktorskih studija hemije UdeM-a i prvi autor studija Skot Harun rekao je da je glavna prednost korišćenja DNK-a za projektovanje nanoantena ta što je hemija DNK relativno jednostavna i funkcionalna.
Fluorescentne nanoantene bi mogle imati važne ulogu u biohemiji i nanotehnologiji, njihovim korišćenjem naučnici su uspjeli da otkriju funkciju enzima alkalne fosfataze sa raznim fiološkom molekulima i ljekovima.
Dominik Lauzon, dok je doktorirao u hemiji na UdeM-u istakao je da pored toga što nam pomaže da razumijemo kako prirodne nanomašine funkcionišu, ova metoda nudi mogućnost hemičarima da pronađu nove ljekove.
Izvor: techexplorist.com
