Šta pruža bolju prednost u Formuli 1 – vještine vozača ili fino podešena mašina? Ova dilema je izbila osamdesetih godina sa povećanjem udijela elektronskih sistema u bolidima Formule 1. Inženjeri se neprestano trude da optimizuju trkačka vozila, usklađujući podešavanja preko 18.000 djelova, uključujući: senzore, elektronsku upravljačku jedinicu (EUJ) i mehaničke djelove.
Strogi propisi FIA-e umnogome ograničavaju tehnologiju, kako bi osigurali da sposobnosti vozača ne izgube na značaju. Mnoga rješenja, poput ABS-a i automatskih mjenjača, su zabranjena u Formuli 1.
Bolidi su se drastično izmijenili tokom proteklih godina. Zahvaljujući telemetriji, inženjeri mogu da prate i poboljšavaju njihove performanse, analizirajući podatke od preko trista senzora sa razlilčitih mjesta u bolidu F1. Moderni bolid Formule 1 je inteligentni, povezani sistem podataka, koji može da se kreće preko 200 km/h. Velika količina podataka se svake sekunde šalje timu, sadržeći opis svega od trošenja guma do temperature motora.
Elektronske upravljačke jedinice i senzori
Bolid ima oko 300 senzora i preko 1,5 km žica, i EUJ nadgleda preko 4000 parametara. Tokom jedne tipične trke, zajedno sa drugim podacima kao što je audio i video analiza, timu ostaje više od jednog terabajta značajnih podataka koji se analiziraju.
Ima tri vrste senzora: upravljački senzori, kao što je senzor papučice gasa; senzori za nadgledanje koji prate stanje bolida, kao što je pritisak hidrauličnog sistema; i instrumentacioni senzori, poput beskontaktnih toplotnih senzora koji prate trenje materijala.
Od 2014. godine, obavezno je korišćenje mjerača za protok fluida. Oni rade pomoću ultrazvuka, što omogućava veoma tačna očitavanja i trenutnu analizu goriva u bolidu. Dva transduktora šalju ultrazvučne impulse jedan drugome, i računaju protok fluida na osnovu vremena koje je bilo potrebno da impulsi stignu do druge strane.
Izvor: eetimes.com