Inžinjeri i saradnici MIT-a, razvili su novu akustičnu tkaninu koja može da riješi problem sa sluhom. Tkanina prvo pretvara zvuk u mehaničke vibracije, a zatim u električne signale – poput naših ušiju.
Ova tkanina je napravljena korišćenjem fleksibilnog vlakna koje hvata neprimijetne vibracije od zvučnih talasa. Kada je vlakno utkano u tkaninu, savija se sa tkaninom poput morske alge na površini mora.
Inžinjeri su dizajnirali vlakno koristeći piezoelektrični materijal, koji generiše električni signal nakon savijanja ili mehaničkog deformisanja. Ovaj način nudi mogućnost tkanini da pretvara zvučne vibracije u električne talase.
Tkanina može da uhvati zvukove u decibelima, od zvuka tihe biblioteke do gustog saobraćaja. Štaviše, može da odredi odakle zvuk dolazi, kao i da otkrije suptilne karakteristike otkucaja srca korisnika.
Glavni autor Vei Jan, koji je pomogao u razvoju vlakana rekao je da, noseći akustičnu odjeću, možemo odgovoriti na telefonske pozive i komunicirati sa drugima. Takođe, tkanina može da se poveže sa ljudskom kožom, omogućavajući korisnicima da prate stanje srca i disanja.
Inspirisan ljudskim uhom, tim je želio da stvori tkaninu koja bi mogla da detektuje zvuk. Jedan od izazova bio je da je tkanina morala da sadrži kruta ilinerastegljiva vlakna, da bi se zvučni talasi efikasno pretvarali u vibracije. Na osnovu toga, naučnici su trebali da dizajniraju vlakno koje bi se moglo savijati sa tkaninom, i proizvoditi električni izlaz u tom procesu.
Uzimajući u obzir ove smjernice inžinjeri razvijaju slojeviti blok materijala, koji se naziva predforma.
Ova predforma je otprilike veličine debelog markera. Napravljena je od piezoelektričnog sloja i sastojaka koji poboljšavaju vibracije materijala, kao odgovor na zvučne talase. Predforma je zatim zagrijana i izvučena kao tanko, 40 metara dugo, vlakno.
U eksperimentu, naučnici su utvrdili osjetljivost tkanine na zvuk, zatim su je pričvrstili za viseći list od poliesterskog filma. Laser je korišćen za mjerenje vibracije lista, a pokazuje da zvuk varira od zvuka tihe biblioteke do gustog drumskog saobraćaja. Vlakno je vibriralo I generisalo električnu struju proporcionalnu zvuku, koji se reprodukovao kao odgovor.
Jan je rekao da može da se integriše sa omotačem svemirske letilice, da sluša (akumulira) svemirsku prašinu ili da se ugradi u zgrade da bi se otkrile pokutine. Može se čak utkati u pametnu mrežu za praćenje ribe u okeanu. Namjena vlakana je široko rasprostranjena.
Izvor: techexplorist.com
