Petar Knežević je diplomirani inženjer mehatronike iz Crne Gore. Osnovne akademske studije mehatronike je upisao na mašinskom fakultetu Univerziteta Crne Gore, a završio na Univerzitetu u Novom Sadu. Studirao je i na Univerzitetu u Bolonji u okviru programa Erasmus+, a magistarske studije je započeo na Politehničkom univerzitetu u Milanu. Pored odličnog uspjeha u studiranju, osvajač je prvog mjesta na nacionalnom takmičenju iz oblasti robotike u Srbiji, i Evropskom takmičenju u Francuskoj iz iste oblasti, sa timom PMG Robotics. Više o njegovom iskustvu i namjerama za budućnost, pročitajte u našem intervjuu.
Da li možete širem auditorijumu pojasniti pojam mehatronike? O kakvoj se disciplini zapravo radi?
Mehatronika je multidisciplinarna inženjerska disciplina, koja obuhvata kombinaciju elektrotehnike, računarstva, mašinstva i automatskog upravljanja. Mehatronički pristup projektovanju predstavlja integraciju elektronike, mehanike, automatskog upravljanja i računarstva u cilju unaprijeđenja i/ili optimizacije funkcionalnosti projektovanog proizvoda. Mehatronički proizvodi su svuda oko nas, kao na primjer: automobili (ABS sistem za kočenje, aktivno vješanje, centralna brava…), autonomne bespilotne letilice, CNC mašine, liftovi i pokretne stepenice, industrijski roboti, automatski vođena vozila i ostali.
Kako ste odlučili da se bavite mehatronikom, i šta Vas inspiriše za rad?
Pronašao sam se u inženjerskim, kao i naučnim oblasti kojima se bavi mehatronika. Pored toga, mehatronika je veoma perspektivna inženjerska disciplina. Savremeni uređaji postaju sve složeniji, tako da ih je teško ili nemoguće razdvojiti na nezavisne cjeline, već ih je neophodno posmatrati kao kompleksan sistem. Samim tim, mehatronika postaje nezaobilazna u razvoju uređaja, kao i proizvoda.
Smatram da je osnovni vid motivacije ljubav prema onom čime se bavite. Takođe, inspiraciju pronalazim u revolucionarnim idejama i trendovima koji dolaze. Razvoj novih tehnologija, i usavršavanje postojećih, podstiče savremene inženjere na neprestano usavršavanje. Bivši podpredsjednik Google-a, Bill Coughran je rekao: “Inženjerstvo je lako, ljudi su teški.”, pa da je neophodno raditi na personalnim vještinama, tzv. soft skills.
Koja stručna oblast Vas najviše zanima?
Što se tiče teorijskih oblasti, najviše me zanima: teorija upravljanja, naročito robusno i nelinearno upravljanje, identifikacija sistema i optimizacija.
Sa praktične strane, naročito me interesuju: “pametni” mehatronički sistemi, kao što su mobilni i industrijski roboti, automatski vođena vozila, upravljački sistemi u drumskim vozilima, “pametne fabrike”, itd.
Uspješan ste student, i osvajali ste nagrade na takmičenjima. Koje dosadašnje iskustvo je za Vas najznačajnije?
Kao najznačajnije iskustvo izdvojio bih osvojeno prvo mjesto na nacionalnom i Evropskom takmičenju iz robotike Eurobot 2019 sa timom PMG robotics. Cilj takmičenja bio je isprojektovati, dizajnirati i realizovati potpuno autonomnog mobilnog robota, sposobnog da izvršava zadatke definisane od strane organizatora takmičenja. Tim PMG robotics osnovan je od strane grupe studenta sa studijskog programa Mehatronika na Fakultetu tehničkih nauka u Novom Sadu. Evropski dio takmičenja bio je organizovan u Francuskoj, a učestvovali su timovi sa najprestižnijih evropskih univerziteta, kao što su RWTH Aachen i Skoltech. Iako je većina timova raspolagala sa mnogo većim sredstvima neophodim za realizaciju robota, uspjeli smo da se izborimo sa svim problemima, i osvojimo takmičenje.
Da li bavljenje mehatronikom u Crnoj Gori ima perspektivu?
U svijetu se već par godina propagira koncept Industrije 4.0, koja predstavlja novu, četvrtu industrijsku revoluciju. Zamisao Industrije 4.0 su pametne fabrike, pametni gradovi, pametna proizvodnja bazirana na Internetu stvari i Internetu usluga. Vjerujem da će i u Crnoj Gori ovaj trend omogućiti više prostora inženjerima mehatronike. Neophodno je pratiti razvoj novih tehnologija i biti spreman za novu eru industrijalizacije.
Koja je razlika u obrazovanju kod nas i u Evropi?
Sam proces izvođena nastave i polaganje ispita je sličan kao i kod nas. Smatram da je najveća razlika u odnosu prema studentu i univerzitetu. Postoji mnogo aspekata na koji univerziteti utiču na ekonomski razvoj države. Prema tome, neke od najrazvijenijih evropskih zemalja poklanjaju veliku pažnju svojim univerzitetima u cilju održavanja konkurentnosti kako u Evropi, tako i u svijetu. Najbolji način dokazivanja kvaliteta jeste kvalifikovanost studentata. Iz tog razloga, univerziteti ulažu velika sredstva i trud kako bi od svojih studenata formirali vrhunske stručnjake i obezbjedili im perspektivnu karijeru.
Gdje vidite sebe za pet do deset godina? Planirate li da ostanete u Crnoj Gori, ili biste više željeli da radite u nekoj drugoj zemlji?
Planiram da nakon završenih master studija nastavim dalje usavršavanje u inostranstvu, bilo pri akademiji ili u industriji. Pored inženjerstva i tehnologije, veoma sam zainteresovan za preduzetništvo, pa često razmatram ideje za startup. Smatram da je za uspješnu karijeru neophodno imati dugoročne ciljeve. Međutim, ukoliko radite u dinamičnom okruženju, otvaraju se nove prilike koje mogu otvoriti neočekivane puteve.
Šta biste poručili mladim i budućim inženjerima?
Savjetovao bih studente da iskoriste prednosti savremenog studiranja. Informacije su dostupnije nego ikada, a univerziteti i studentske organizacije nude razne vrste programa koji predstavljaju priliku za profesionalno, kao i lično usavršavanje. Sve to omogućava da se istaknete među veoma jakom konkurencijom. Siguran sam da naši ambiciozni, mladi inženjeri imaju dobru perspektivu za ostvarivanje uspješnih karijera!